Day 9

De Mount Batur beklimmen was geweldig! Echt wauw, geen woorden voor. Misschien een paar, vermoeiend, prachtig, ongelooflijk, enz.
Het was zo gaaf!
Met bloed, zweet en tranen de top gehaald maar wat was het het waard!

Zaterdagavond heb ik het nog heel gezellig gehad met de andere meiden, we hadden het er ook over dat Ebba en ik samen de vulkaan zouden gaan beklimmen toen last minute Christina ook besloot om mee te gaan. Wij hadden al geboekt maar om een extra klant zouden ze echt niet moeilijk doen.
's Avonds kon ik niet slapen, niet vanwege zenuwen, maar gewoon niet moe.
Toen ik zag dat het al 1 uur was, ben ik toch gaan slapen. Om 1:30 ging mijn alarm, want tja ik wordt opgehaald om 2uur. Ik had dus in totaal wel geteld een halfuurtje geslapen. Ik was niet moe vooral heel enthousiast en had er zin in, we gingen dit gewoon even doen.
Om 2uur werden we voor de deur opgehaald, het was inderdaad geen probleem dat ze mee ging. Waar de chauffeur niet over na dacht was dat er meer mensen mee moesten, die nog opgehaald moesten worden.
We hebben ongeveer een uur rond gereden om meer mensen op te halen en normaal passen er maximaal 7 mensen incl chauffeur in. Nu waren we met 9 incl chauffeur. Nou we hebben zitten proppen, niet te geloven maar het is gelukt. Een uur later komen we bij ons start punt aan. Ik moest zo nodig naar het toilet, maar toen ik daar aankwam en het toilet zag, nou denk nog nooit zo smerig gezien. Was geen wc-papier en je kon niet doortrekken, stel je voor.
We ontmoeten onze begeleiders, je krijgt 2 per groep en we begonnen te lopen om 4uur. Er was een vrouw van 67 jaar tussen en ze hielt ons in het begin prima bij, uiteindelijk liep ze ver achter maar nog ik heb zoveel respect voor haar. Wat een sterke, stoere vrouw zoiets toch nog even te doen. Na een uur hebben we een wat langere pauze dan alle kleine tussenstoppen. Natuurlijk was ik zo slim geweest om de nieuwe, niet ingelopen, eigenlijk een maat te kleine bergschoenen van m'n moeder te dragen. Dus in de pauze overal pleisters op plakken, verder viel alles wel mee. Jaa tuurlijk je zweet je rot en het is enorm zwaar, maar het had wel wat. Na anderhalf uur werd het erg steil en moest je soms zelfs je handen gebruiken om naar boven te klimmen. Ik hou van grote passen en begon me dus ook snel aan het tempo te ergeren. Niet alleen ik maar ook 1 van de meiden waarmee ik was had dat, dus opgegeven moment zegt de begeleider ga maar voor. Na een tijdje stoppen we weer even en wachten we tot de rest ook op de rustplaats is. Zelfs in het donker is het uitzicht prachtig. Uiteindelijk na weer een tijdje gelopen te hebben en ik was behoorlijk een stuk voor de anderen, hoorde ik een andere begeleider zeggen nog 20 minuten. Maar ik zag de zon al opkomen! En ik weet hoe snel dat dan gaat. Dus ik "rennend" die berg op, in ieder geval zo snel mogelijk. Ik was zo erg buiten adem, dacht misschien ga hier te plekken gewoon knock out. Tuurlijk gebeurde dat niet en na minuutje bijkomen kon ik verder gaan.
Toen ik boven was, dat gevoel, dat was geweldig. Het is een overwinningsgevoel dat je maar zelden in je leven hebt, dat voelt zo goed. Boven was het helemaal bewolkt je zag niks en ik baalde enorm. Maar ik was gaan zitten en nog geen enkele minuten later begint het te waaien en zie je langzaam de zon en de andere vulkaan. Prachtig! Ongelooflijk! Zo adembenemend, niet te beschrijven. Na wat foto's gemaakt te hebben, opzoek gegaan naar de anderen. Eenmaal gevonden alleen nog maar foto's maken en genieten van je broodje banaan met gekookte ei op de stoom van de vulkaan. Hoe gaaf is dat?
En dan gewoon genieten van het moment.
Dit is 1 van de meest geweldige dingen die ik gedaan heb in m'n leven, het voelt zo goed. Hoe moeilijk het ook was.
Juist doordat je er zoveel moeite voor gedaan hebt, waardeer je het uitzicht alleen maar meer.
Na een uurtje zijn we begonnen met terug lopen. De mensen met hoogte vrees hadden het zwaar, want nu zag je hoe hoog en steil het eigenlijk allemaal is. Terug was minder vermoeiend maar deed meer zeer aan m'n voeten.
Eindelijk bij de taxi aangekomen, na 2uur terug lopen, waren we even vergeten dat we ook nog naar de koffieplantage gingen.

De koffieplantage was erg mooi en interessant. Ze hebben daar ook het dier Luwak, duurste koffie ter wereld zeiden ze. Google maar ;) haha.
We hebben zoveel koffie en thee mogen uitproberen daar, ik denk wel 20 verschillende smaken. Het koffie drinken was het leukst, de rest was ook erg interessant maar niet als je alleen nog maar aan slapen kan denken.

Om 12:00 waren we eindelijk thuis. Ik was kapot! Maar mensen wilden naar het zwembad dus met volle moed ging ik mee.
We hebben deze keer een ander zwembad geprobeerd, "the Mansion". Het was prachtig, gewoon van een hotel en voor 50 000 roepia kun je de hele dag zwemmen (3,40 euro). Ik ben er in slaap gevallen maar het was heel lekker en relaxed.

's Avonds hebben we gewoon bij de kantine gegeten en zijn we daarna weer naar Vespa gegaan. Was wel zo moe, dus niet te laat gemaakt.
Volgende dag eerste vrijwilligers dag!

Kisses

(22:48 in Bali, 16:48 in Amsterdam)